Rocznica poświęcenia Bazyliki na Lateranie

Na fasadzie Bazyliki Laterańskiej widnieje napis „Matka i głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata”. Dziś obchodzimy rocznicę jej poświęcenia. Wielu z nas zapewne zastanawia się dlaczego katolicy na całym świecie świętują rocznicę poświęcenia tego właśnie kościoła? Bo to właśnie Bazylika św. Jana na Lateranie jest katedrą biskupa Rzymu, a więc samego papieża.

W jej murach przez wieki modlili się papieże, a sobory podejmowały decyzje, które kształtowały dzieje wiary. Dzisiejsze święto nie jest jednak jedynie wspomnieniem historii. To dzień, w którym uświadamiamy sobie, że Kościół to nie tylko mury, ale wspólnota ludzi, w których żyje Bóg. Sobór Watykański II przypomina: „Wszystkie wspólnoty wiernych pozostają w łączności z Kościołem Rzymskim, który przewodniczy w miłości”. Dzisiejsze święto jest więc świętem naszej duchowej jedności – jedności, której widzialną głową na ziemi jest papież. Ważne jest, byśmy uświadomili sobie, że od każdego z nas zależy, jak ludzie będą postrzegać Kościół, ponieważ widzą go w nas – wierzących. Im więcej świętości, dobra i miłości będzie w naszym życiu, tym piękniejszy będzie Kościół.

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje Jezusa, który wchodzi do świątyni jerozolimskiej i widząc chaos oraz handel, z mocą mówi: „Nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!”  To gest oczyszczenia, ale także wezwanie do odnowy serca. .Również w naszym życiu Pan chce przewrócić „stoły” egoizmu, zazdrości, obmowy, przywiązania do rzeczy ziemskich – i uczynić nasze wnętrze prawdziwym domem modlitwy. Jest to proces czasem bolesny, ale konieczny, prowadzący do pokoju i bliskości z Bogiem. Sakrament pokuty i pojednania jest nam dany po to, aby oczyszczać świątynie, którymi jesteśmy, ze wszystkiego, co nie jest zgodne ze świętością Boga.

Dzisiejsze święto uczy nas także miłości do Kościoła. Każda parafia jest małą cząstką tej wielkiej wspólnoty. Gdy trwamy w jedności z papieżem, naszym biskupem i między sobą, wtedy Kościół jest naprawdę „jednym sercem i jedną duszą” (Dz 4,32). Ta jedność nie jest tylko organizacyjnym porządkiem – to duchowa więź rodząca się z miłości do Chrystusa i wzajemnego zaufania.

Bazylika Laterańska, choć zbudowana z kamienia, jest znakiem duchowej świątyni, którą Bóg wznosi w nas. Dzisiejsze święto jest więc wezwaniem do odnowienia naszej wiary i wspólnoty. Niech nasze serca staną się świątyniami, w których Chrystus jest obecny – przez modlitwę, przebaczenie i miłość. Bo świątynia Boga nie stoi tylko w Rzymie, lecz w każdym sercu chrześcijanina. A jeśli w tym sercu Bóg jest czczony, wtedy Kościół naprawdę żyje.

                                                                                                                                                                                                                                     LM